Minister van Financiën Johan Van Overtveldt onderzoekt de mogelijkheid om zijn prerogatief tot genadeverlening in fiscale zaken over te dragen aan de fiscale bemiddelingsdienst.
Niet meer van deze tijd
Net zoals het genaderecht van de Koning in het strafrecht vandaag aan kritiek onderhevig is, oordeelt de minister van Financiën dat ook in het fiscaal recht op dit vlak vernieuwing noodzakelijk is. Op basis van artikel 9 van het regentsbesluit van 18 maart 1831 heeft de minister de algemene macht om belastingsverhogingen of fiscale boetes aan een belastingsplichtige opgelegd, te verminderen of kwijt te schelden. In de rechtspraak en rechtsleer wordt deze bevoegdheid beschouwd als een genaderecht. De vermindering of kwijtschelding vindt plaats op basis van een ministerieel besluit op basis van het genaderecht van de minister en op voorstel van zijn administratie.
Genaderecht reeds eerder onder vuur
In 2013 en 2014 vonden er in totaal 404 kwijtscheldingen plaats en ook in de vorige legislatuur stond het genaderecht reeds onder vuur. Zo concludeerde de parlementaire onderzoekscommissie naar grote fiscale fraudedossiers in zijn eindverslag dat de tussenkomst van de minister niet meer aangewezen is.
De minister zelf lijkt te willen komen tot een verschuiving van zijn bevoegdheid naar de fiscale bemiddelingsdienst. Onderzoek moet aantonen of dit naar de toekomst toe een behandelbare piste is.
Naast de verschuiving van de bevoegdheid, gaf de minister ook aan te onderzoeken of er nood is aan een verruiming van het genaderecht, aangezien het momenteel de belastingplichtige is die gestraft wordt, wanneer zijn raadgever een zware, professionele fout maakt.
De minister wenst zo zijn eigen bevoegdheid te beperken in ruil voor meer objectiviteit. De fiscale bemiddelingsdienst werkt immers autonoom en kan op een objectieve, onpartijdige en onafhankelijke manier eventuele onregelmatigheden in verband met de belastingaangifte behandelen.
